Παντελής Τσάβαλος

Ο Μαγκρίτ στην Αμοργό

Ατενίζοντας νοτιοανατολικά σε ερημική περιοχή της Αρνόσκαλας, κοντά στον Αγιο Γεώργιο τον Βαλσαμίτη, στα βουνά της Αμοργού…

Ο συνδυασμός της άγριας ερημικής ομορφιάς με την αθλιότητα του σκουπιδότοπου είναι από μόνη της σουρεαλιστική. Εδώ όμως,  η πόρτα με το κάσωμά της στην άκρη του γκρεμού συνοψίζει με αναπάντεχο τρόπο μια σειρά από τα ευρήματα του έργου του Ρενέ Μαγκρίτ: ακύρωση της χρηστικής λειτουργίας του αντικειμένου, απουσία της συνηθισμένης σχέσης αιτίου και αποτελέσματος, κατάργηση της αναμενόμενης ένταξης των αντικειμένων στο χώρο όπου λογικά ανήκουν, ανατροπή της αντίληψης του ευκλείδειου χώρου, εναλασσόμενη αντιστροφή του μέσα και του έξω, ασάφεια μεταξύ πλήρους και κενού και πολλά άλλα που μας έμαθε να βλέπουμε ό βέλγος σουρεαλιστής στοχαστής των εικόνων.

Ολα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός στιγμιαίου αισθήματος έκπληξης και απορίας, που αιχμαλωτίζει αναπόδραστα τη ματιά και τη σκέψη, καθώς αντικρύζει κανείς την εικόνα για λίγα δευτερόλεπτα, στη στροφή του δρόμου. Ισως, όπως έλεγε ο Μαγκρίτ,  “η εσκεμμένη ανατροπή των συνηθισμένων βεβαιοτήτων απελευθερώνει τη σκέψη και ανοίγει το δρόμο προς την αυθεντική αποκάλυψη”.