Συνεχίζω σήμερα την ανάρτηση αποσπασμάτων από κείμενα που νομίζω ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατανόηση της σύγχρονης τέχνης (ή ακριβέστερα: στην κατανόηση του γιατί δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την σύγχρονη τέχνη). Αυτή την φορά πρόκειται για ένα απόσπασμα από το δοκίμιο του καθηγητή Jorn K. Bramann, με τίτλο “Understanding the End of Art”.
.
«(…) Χρειάστηκε να περάσουν πολλές γενιές καλλιτεχνών μέχρι τα αντικείμενα να εξαφανιστούν εντελώς από τους ζωγραφικούς πίνακες. Στο κοινό είχε δημιουργηθεί όμως η παρεξήγηση ότι η ουσία της τέχνης είναι να απεικονίζει την πραγματικότητα (σύμφωνα με την θεωρία της μίμησης της κλασικής Ελληνικής φιλοσοφίας). Αυτή η παρεξήγηση είναι κατανοητή όταν πρόκειται για ανθρώπους που σπανίως παρατηρούν με προσοχή ένα έργο τέχνης. Και όμως, είναι εντελώς οφθαλμοφανές ότι οι περισσότεροι καλλιτέχνες μετά την Αναγέννηση είχαν άλλο στόχο από το να κατασκευάζουν εικόνες που αντικατόπτριζαν τον κόσμο. Ακόμη και ζωγράφοι που συνήθως τους κατατάσσουμε στους “Ρεαλιστές”, όπως π.χ. ο Ουίνσλω Χόμερ, συχνά ζωγράφιζαν θαλασσογραφίες, όπου το νερό, η άμμος και ο ουρανός ήσαν απλώς προσχήματα για να ζωγραφίσουν σχήματα και επιφάνειες που αφ’ εαυτών προσέφεραν ένα ικανοποιητικό αισθητικό αποτέλεσμα — ασχέτως του τι απεικόνιζαν. Read the rest of this entry »
Συχνά ακούω ανθρώπους σε εκθέσεις, ή σε μουσεία, ή ακόμα και στα μαθήματα και τις διαλέξεις μου, να λένε ότι δεν καταλαβαίνουν την σύγχρονη τέχνη, ή ότι η τέχνη έχει πάρει λάθος δρόμο. Το πρόβλημα αυτό δεν είναι καινούργιο. Ακόμα και έναν αιώνα πριν ήταν πάλι επίκαιρο. Σκέφτηκα λοιπόν, τώρα που πλησιάζει και η νέα περίοδος, να παραθέσω μερικά σύντομα κείμενα — δικά μου και ξένα — που νομίζω ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατανόηση του προβλήματος. Το σημερινό κείμενο είναι παρμένο από την συλλογή κειμένων του Καζιμίρ Μάλεβιτς “Ο Μη Αντικειμενικός Κόσμος”. Παρ’ ότι αναφέρεται περισσότερο στους Κυβιστές, οι παρατηρήσεις του καλύπτουν σχεδόν το σύνολο της σύγχρονης τέχνης.
Παντελής Τσάβαλος 
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ