Παντελής Τσάβαλος

Υπάρχουν ακόμη λίγες τελευταίες θέσεις γαι τον κύκλο 3 διαλέξεων που αρχίζει την τετάρτη 6 Μαίου, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Πρόκειται για έναν κύκλο που παρουσιάζει την πρόσληψη και την εικαστική απεικόνιση  αρχαιοελληνικών μύθων από την αρχαιότητα μέχρι τον 21ο αιώνα. Οι παρουσιάσεις θα πραγματοποιηθούν στις 6, 13 και 20 Μαΐου 2015, κάθε Τετάρτη, ώρα 19.00 – 21.00 στο αμφιθέατρο του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

Δανάη, απεικόνιση σε Βοιωτικό ερυθρόμορφο, κωδωνόσχημο κρατήρα, π.450-425 π.Χ., Musée du Louvre, Paris

Ποια είναι άραγε η σχέση ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό; Είναι οι μύθοι φανταστικές αφηγήσεις που μας απομακρύνουν από την πραγματικότητα ή μας προσδένουν αναπόδραστα στα όριά της; Που οφείλεται η δημοτικότητα των αρχαίων ελληνικών μύθων και γιατί είναι τόσο αγαπητοί, όταν έχει πια παρέλθει το θρησκευτικό και φιλοσοφικό πλαίσιο που τους δημιούργησε; Πως μπορεί ο άνθρωπος με το γνωστό να πραγματεύεται το άγνωστο και με το άγνωστο, το γνωστό; Αν οι μύθοι μιλούν για αλήθειες, γιατί διατυπώνονται με τόσο ποικίλες και διαφορετικές παραλλαγές; Υπάρχει άραγε συγκρουσιακή σχέση ανάμεσα στην “παράλογη” αφήγηση του μύθου και σε έλλογες μορφές έκφρασης όπως η ιστορία και η φιλοσοφία; Είναι αντίθετος ο μύθος στον λόγο; Αυτά και πολλά άλλα, παρόμοια ερωτήματα θα προσπαθήσει να απαντήσει ο νέος κύκλος διαλέξεων με τίτλο “Αρχαίοι ελληνικοί μύθοι και οι διαχρονικές απεικονίσεις τους στην τέχνη”.

Tiziano, Δανάη, 1553–1554, λάδι σε καμβά, 129 cm × 180 cm. Museo del Prado, Madrid

Θνητοί και αθάνατοι, θεοί και ήρωες, άνθρωποι, ζώα και υβριδικοί συνδυασμοί τους, ο Προμηθέας, ο Διόνυσος, η Άρτεμις, ο Δίας, η Πανδώρα, ο Ηρακλής, η Περσεφόνη, ο Οδυσσέας, ο Απόλλων και η Δάφνη, ο Αλφειός και η Αρέθουσα, ο Θησέας και ο Μινώταυρος, ο Περσέας και η Μέδουσα, ο Περσέας και η Ανδρομέδα πρωταγωνιστούν σε αυτές τις μυθικές αφηγήσεις από τις οποίες οι καλλιτέχνες της αρχαιότητας άντλησαν στοιχεία για να συγκροτήσουν την εικαστική αφήγηση αυτού του εννοιολογικού σύμπαντος στον πηλό και το μάρμαρο.

Vadim Zacharov, Δανάη, Biennale di venezia 2013

Το τέλος του αρχαίου κόσμου, δεν έφερε και το τέλος αυτών των αφηγήσεων, οι οποίες μπορεί να εντάχθηκαν σε νέα ερμηνευτικά πλαίσια και να απέκτησαν νέες νοηματοδοτήσεις και συμβολισμούς, αλλά συνέχισαν να αποτελούν το υλικό εκείνο που πυροδότησε τη δημιουργία εξαιρετικά σημαντικών έργων από καλλιτέχνες όπως ο Πιέρο ντι Κόζιμο, ο Μιχαήλ-Άγγελος, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Καραβάτζιο, ο Ρούμπενς, ο Ρέμπραντ, ο Γκόγια, ο Πικάσο, ο Νταλί και πολλοί άλλοι, τα έργα των οποίων αποτελούν το εικονογραφικό υλικό αυτού του κύκλου. Ιδιαίτερη και εκτενέστερη αναφορά θα γίνει στον μύθο του Περσέα και της Μέδουσας και τον μύθο του Ναρκίσσου. Η προσέγγιση των έργων ακολουθεί έναν συνδυασμό κοινωνικοϊστορικής, ψυχαναλυτικής και σημειολογικής μεθοδολογίας. Δείτε περισσότερα και κρατήστε θέση στην ιστοσελίδα του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης