Παντελής Τσάβαλος

Η Κόρη του Ευθυδίκου (π. 490 π.Χ.)

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες την συζήτηση που γίνεται γύρω από την τύχη του παλαιού μουσείου της Ακρόπολης, δηλαδή του μουσείου που κτίσθηκε το 1865-1874 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Παναγή Κάλκου. Εκεί, ανάμεσα σε άλλα ευρήματα, φυλάχθηκαν για 120 χρόνια (πριν μεταφερθούν στο νέο μουσείο) τα γλυπτά που είχαν καταστραφεί κατά την δεύτερη περσική εισβολή. Τα γλυπτά αυτά έχουν μια συγκινητική ιδιαιτερότητα που αξίζει να αναφέρουμε.

Όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Αθήνα, οι Αθηναίοι εγκατέλειψαν την πόλη για να σωθούν στην Αίγινα, την Σαλαμίνα και αλλού. Οι Πέρσες κατέστρεψαν τα πάντα. Όταν αργότερα απωθήθηκαν, οι Αθηναίοι περισυνέλεξαν όλα τα σπασμένα αγάλματα. Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι θα τα απομάκρυναν από τον βράχο ως απορρίμματα ή ως οικοδομικό υλικό (όπως θα γινόταν σήμερα), οι Αθηναίοι τα πήραν έτσι όπως ήταν σπασμένα, άνοιξαν ένα μεγάλο λάκκο πάνω στην Ακρόπολη και τα έθαψαν, όπως ακριβώς είχαν θάψει και τα αγαπημένα τους πρόσωπα που χάθηκαν στον πόλεμο. Βλέπετε, όλα αυτά τα αγάλματα δεν ήταν απλώς διακοσμητικά στοιχεία και στολίδια, αλλά οντότητες που καθόριζαν την ίδια την ζωή τους. Άλλωστε, ανήκαν στην Θεά και δεν ήταν δυνατόν να τα πάνε αλλού.

Έτσι λοιπόν έχουμε εμείς σήμερα την δυνατότητα να βλέπουμε τις Κόρες στο νέο μουσείο.

Με αυτή την ευκαιρία θυμήθηκα και ένα κείμενο που είχα αναρτήσει μετά από μια επίσκεψη στο νέο μουσείο της Ακρόπολης, με τίτλο “Με οδηγούς τις Κόρες της Ακροπόλεως“, που νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον.