Παντελής Τσάβαλος

Οι γλυπτικές μορφές της Ζανίν Μπάετ υπερβαίνουν την εφήμερη αναγνωρισιμότητα τους όπως οι λέξεις στο ποίημα της Ελένης Βακαλό, από το οποίο το έργο έλκει την έμπνευσή του και στην οποία είναι αφιερωμένο, υπερβαίνουν την κυριολεκτική τους σημασία και χρήση και γίνονται κάτι πιο βαθύ, πιο καίριο και πιο ουσιώδες. Οι πλαστικές φόρμες γίνονται χορευτικές μορφές καρφωμένες σαν βέλη στο χώμα. Η στέρεη σύνδεση με τον ομφάλιο λώρο που συγκροτείται από τα στοιχεία του τόπου και  τη μνήμη του χρόνου μετουσιώνει αυτό το φτερούγισμα σε ευγενική και περήφανη κίνηση ‘‘χορευτών που ανεμίζουν στην άκρη του βράχου’’.

***

Η Ζανίν Μπάετ γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ζωγραφική (ΑΣΚΤ, εργαστ. Γ. Μόραλη και Ν. Νικολάου, 1971, με υποτροφία του ΙΚΥ) και συνέχισε με σπουδές στη Γαλλία (Ecole Nationale Supérieure des Arts Appliqués et des Métiers d’Art, Παρίσι, 1972). Παράλληλα ασχολήθηκε με τις κατασκευές, το εικαστικό αντικείμενο, το installation και την περιβαλλοντική γλυπτική. Εργάστηκε ως καθηγήτρια σχεδίου στη Σχολή Μοραΐτη (1975-77) και από το 1985 διδάσκει πλαστική, κατασκευές και κόσμημα στο Κολλέγιο Βακαλό. Το 1974 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Σχεδιάσματα με σχέδια και σκέψεις της. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διοργανώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

 Ατομικές εκθέσεις

Γκαλερί  Έκφραση, Γλυφάδα, 1988
Γκαλερί Ώρα, Αθήνα, 1974