“Παρά τον πλούτο των λεπτομερειών και των αποχρώσεων που παρουσιάζει η φύση, εγώ μπορούσα να βλέπω ένα τοπίο σαν μια απλή κουρτίνα τοποθετημένη μπροστά μου. Άρχισα να αμφιβάλλω για το βάθος των αγρών, να δυσπιστώ για το πόσο μακρινός είναι ο ορίζοντας.
Τo 1925 αποφάσισα να ξεφύγω από αυτή την παθητική στάση. Ήταν το επακόλουθο ενός επίμονου στοχασμού σε μια πολυσύχναστη μπυραρία των Βρυξελλών: τα διακοσμητικά κυμάτια μιας πόρτας μου φάνηκαν προικισμένα με μια μυστηριώδη ύπαρξη και για αρκετή ώρα βρισκόμουν σε επαφή με την πραγματικότητά τους. Ένα αίσθημα σχεδόν φόβου αποτέλεσε την αφετηρία για μια εκούσια δράση πάνω στον πραγματικό κόσμο, για ένα μετασχηματισμό της ζωής.
Βεβαιώθηκα, λοιπόν, ότι έπρεπε να ζήσω επικίνδυνα, έτσι ώστε ο κόσμος και η ζωή να αντιστοιχούν περισσότερο στην σκέψη και τα αισθήματά μου.”
Απόσπασμα από αυτοβιογραφικό κείμενο του Μαγκρίτ που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό L’Invention Collective τον Απρίλιο 1940, (από το βιβλίο της Σούζι Γκάμπλικ “Μαγκρίτ” σε μετάφραση Ανδρέα Παππά, Εκδόσεις Υποδομή, Αθήνα 1993)
Παντελής Τσάβαλος 
“My painting is visible images which conceal nothing; they evoke mystery and, indeed, when one sees one of my pictures, one asks oneself this simple question ‘What does that mean’? It does not mean anything, because mystery means nothing either, it is unknowable.”
René Magritte
Αγαπητε Παντελή,
Ελπιζω καποιο βραδυ στην Αγ. Παρασκευη να γνωρισουμε καλυτερα τον R.M. και τον “μυστηριωδη” του κοσμο.
—
——————–
Οπωσδήποτε θα έρθει και η σειρά του! Άλλωστε κι εμένα με συναρπάζει η τέχνη του. Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι έχουμε κατ’ επανάληψη μιλήσει για τον Μαγκρίτ.
Π.Τ.
Αγαπητέ δάσκαλε, πρώτα απ’ όλα να σε συγχαρώ για το υπέροχο μάθημα πάνω στον Μαγκρίτ!!!! Με έκανες να τον αγαπήσω, εννοώντας ότι πριν απλά μου άρεσε. Θα ήθελα να μου γράψεις σε παρακαλώ πολύ, ποια ήταν η μουσική που μας έπαιξες. Ευχαριστώ!